Marek (zm. ok. 1356), wójt sandomierski. Młodszy syn wójta sandomierskiego Marka (zob.). Wraz z bratem Rupertem przejął po ojcu wójtostwo ok. r. 1307, obaj jednak zostali u progu rządów usunięci przez mieszczan, którzy przywrócili urząd dawnemu wójtowi Witkowi i jego wspólnikowi Zygfrydowi. Najbliższe lata spędzili M. i Rupert w służbie Władysława Łokietka; uczestniczyli także w jego działaniach wojennych. Trudności polityczne tego księcia nie pozwoliły M-owi zrazu rozstrzygnąć sporu o wójtostwo. Dopiero w obliczu przystąpienia Witka i Zygfryda do buntu wójta krakowskiego Alberta Łokietek zatwierdził, na wiecu w Wiślicy (31 X 1311), specjalnym dokumentem wójtostwo sandomierskie Rupertowi i M-owi, określając ich dochody i uprawnienia. Okres współrządów obu braci w Sandomierzu nie jest oświetlony źródłami. W r. 1336 wójt sandomierski otrzymał od Kazimierza Wielkiego władzę sądową nad mieszkańcami wsi założonych na prawie niemieckim w kasztelanii sandomierskiej. Wójtem tym był niewątpliwie M., który r. n. występuje w tym charakterze wraz z bratankami, synami nieżyjącego Ruperta. Król zatwierdził im wówczas Łokietkowe nadanie wsi Radoszki. Dn. 11 III 1339 M. w towarzystwie dwóch innych mieszczan Sandomierza został zaprzysiężony w Uniejowie jako świadek warszawskiego procesu przeciw Krzyżakom. Zeznań żadnego z nich nie posiadamy. Na tym urywają się wiadomości o M-u; zmarł on jednak znacznie później, gdyż dopiero w r. 1356 doszło do arbitrium między jego córkami a bratankami i bratanicami o wójtostwo po nim. Córkami M-a były: Ewinka, wdowa po mieszczaninie sandomierskim Grzegorzu, oraz Elżbieta, zamężna za mieszczaninem sądeckim Mikołajem (wg domysłu Ptaśnika identycznym z wójtem sądeckim tegoż imienia).

Długopolski E., Bunt wójta Alberta, „Rocz. Krak.” T. 7: 1905 s. 160–2; tenże, Władysław Łokietek na tle swoich czasów, Wr. 1951; Ptaśnik J., Studia nad patrycjatem krakowskim wieków średnich, „Roczn. Krak.” T. 15: 1913 s. 33–7, 81–3; – Cod. Pol., I; Kod Mpol., I; Lites, Wyd. 2., I 111.

Janusz Bieniak